Het vierde concert in de reeks van dit jaar wordt op 28 juli uitgevoerd door de stadsbeiaardier van Mechelen, die ook in Nederland zeer veel concerten heeft verzorgd. Zijn concert heeft hij een motto meegegeven: ʽVanden Gheyn en Beethoven met een vleugje Bach en romantiekʼ. Dat betekent dat de indeling van het concert zeer wisselend is. Hieronder zijn programma, zijn CV en een uitgebreide toelichting van de door hem gekozen stukken:
Programma van het carillonconcert door Eddy Mariën (stadsbeiaardier Mechelen)
Eddy Mariën kreeg de beginselen van piano en beiaard van zijn stiefvader Jef Rottiers. Mariën voltooide zijn pianostudies aan het Muziekconservatorium van Mechelen en studeerde nadien aan de Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denyn’, waar hij nu docent is. Aan het Lemmensinstituut te Leuven behaalde hij de graad Master of Music.
In Mechelen, Leuven en Halle werd hij aangesteld als stadsbeiaardier en hij is tevens beiaardier van de gemeente Meise, waar hij de promotor en adviseur was voor een nieuwe beiaard. In Europa, Amerika, Nieuw-Zeeland en Australië werd hij uitgenodigd voor concerten en lezingen. Hij nam verschillende CD’s op, ondermeer Romantische Beiaardmuziek, Carillon and Guitar en de Beiaardmuziek van Jef Rottiers.
Op de internationale beiaardwedstrijden in Nijmegen (1989) en Berlijn (1991) won hij de eerste prijs. Nu wordt hij zelf regelmatig gevraagd in binnen- en buitenland als jurylid voor beiaardconcours en –examens. Hij gaf Mastercursussen aan de Yale University (VSA), aan het Nationaal Paleis van Mafra (Portugal), de Beiaardschool van Denemarken en in Canberra (Australië).
Toelichting
De Leuvense beiaardier en componist Matthias Vanden Gheyn (1721-1785) zou dit jaar 300 geworden zijn. Sommigen noemen hem de “Bach van de beiaard”. Daarom start dit concert ook met een bekend werk van de grootmeester Bach. Vanden Gheyn zelf schreef 11 preludia voor beiaard, maar deze avond vergasten we u op minder bekend werk van hem, in een bewerking voor beiaard.
In 2020 vierden we 250 jaar Ludwig van Beethoven. Zijn familienaam is inderdaad van Beethoven en niet ʽvon Beethovenʼ omdat Ludwig Vlaamse roots had. Zijn grootvader Lodewijk werd immers in Mechelen (het huidige België) geboren. Grootvader Lodewijk zou er nog les klavecimbel en orgel gekregen hebben van de toenmalige stadsbeiaardier Antoon Colfs.
WoO staat voor “Werke ohne Opuszahl”, Duits voor “werken zonder opusnummer”. Beethoven gaf alleen opusnummers aan zijn werken die hij belangrijk genoeg vond. Toch zijn de opusloze werken het meer dan genoeg waard om beluisterd te worden, ook al zijn ze van opzet over het algemeen eenvoudiger dan zijn composities met opusnummer. Zijn bekendste WoO is de bagatelle “Für Elise”. We weten niet zeker wie Elise was, maar waarschijnlijk was het één van zijn pianostudentes voor wie hij een zwak had. Hij schreef dan maar een stuk dat eigenlijk veel te moeilijk was voor haar, zodat hij verzekerd was van nog veel pianolessen.
Beethoven heeft 32 pianosonates geschreven. Uit de pianosonate nr. 8 opus 13, die bestaat uit 3 delen, horen we het tweede deel: Adagio Cantabile. De sonate zelf heeft als bijnaam Sonate Pathétique, een benaming die Beethoven zelf gegeven zou hebben. Pianosonate nr. 20 opus 4 bestaat uit slechts 2 delen, waaruit u het laatste deel hoort: Tempo di Menuetto, een dansvorm. Pianosonate nr. 14, opus 27 nr.2, staat ook wel bekend als de “Mondscheinsonate”, Duits voor “Maanlichtsonate”. De naam is niet gegeven door Beethoven, maar door poëet en muziekcriticus Ludwig Rellstab, toen hij in een boot zat, op een prachtige avond bij volle maan. Dit herinnerde hem aan het eerste en bekendste deel van de sonate: Adagio sostenuto
De stadsbeiaardier van Mechelen, Eddy Mariën, schreef voor de gelegenheid van 250 jaar Beethoven, een ode aan deze componist. Het werd een muziekstuk dat in de vroege 19de eeuw zou kunnen geschreven geweest zijn, met subtiele verwijzingen naar het symfonische werk van Beethoven, maar gekruid met Mariëns eigen specerijen. De Amerikaanse beiaardier Brian Swager maakte een bewerking van de koorfinale van Beethovens negende symfonie, waaruit ons Europees volkslied “Alle Menschen werden Brüder” (Ode an die Freude) stamt, op tekst van de Duitse dichter Friedrich Schiller. We hopen dan ook dat de muziek van dit genie de mensen uit het publiek met elkaar doet verbroederen.
Ten slotte werpen we een vooruitblik op 100 jaar Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denijn’, die gesticht is in 1922 te Mechelen (België). Van de oprichter, Jef Denijn, horen we zijn preludium in d, soms ook ‘ongeschreven preludium’ genoemd, omdat hij het zelf nooit genoteerd heeft. Jef Rottiers, de stiefvader van Eddy Mariën, was één van de bekendste vertegenwoordigers van de Vlaamse romantische beiaardmuziek. Zijn sprookje vertelt het verhaal tussen de kwade en goede krachten, respectievelijk weergegeven door een mineur- en een majeurtoonaard. Uiteraard winnen, zoals in elk sprookje, de goede krachten.
Eddy Mariën kreeg de beginselen van piano en beiaard van zijn stiefvader Jef Rottiers. Mariën voltooide zijn pianostudies aan het Muziekconservatorium van Mechelen en studeerde nadien aan de Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denyn’, waar hij nu docent is. Aan het Lemmensinstituut te Leuven behaalde hij de graad Master of Music.
In Mechelen, Leuven en Halle werd hij aangesteld als stadsbeiaardier en hij is tevens beiaardier van de gemeente Meise, waar hij de promotor en adviseur was voor een nieuwe beiaard. In Europa, Amerika, Nieuw-Zeeland en Australië werd hij uitgenodigd voor concerten en lezingen. Hij nam verschillende CD’s op, ondermeer Romantische Beiaardmuziek, Carillon and Guitar en de Beiaardmuziek van Jef Rottiers.
Op de internationale beiaardwedstrijden in Nijmegen (1989) en Berlijn (1991) won hij de eerste prijs. Nu wordt hij zelf regelmatig gevraagd in binnen- en buitenland als jurylid voor beiaardconcours en -examens. Hij gaf Mastercursussen aan de Yale University (VSA), aan het Nationaal Paleis van Mafra (Portugal), de Beiaardschool van Denemarken en in Canberra (Australië).